W lipcu rusza Polish Pamir Expedition 2008

Dwa siedmiotysięczniki w jeden miesiąc – oto wyzwanie, jakie stawiają sobie uczestnicy „Polish Pamir Expedition 2008”, wyprawy zorganizowanej pod auspicjami Klubu Skialpinistycznego „Kandahar”. Za cel obrali sobie dwa wymagające szczyty, położone w Tadżykistanie: Pik Korżeniewskiej (7105 m n.p.m.) oraz Pik Somoni (dawniej Pik Kommunizma, 7495 m n.p.m.). Plan wyprawy przewiduje uzyskanie aklimatyzacji podczas działań na pierwszym ze szczytów, a następnie zmierzenie się w stylu alpejskim z drugim, trudniejszym. Ekspedycja rozpocznie się 16.07.2008, powrót do Polski przewidywany jest na 29.08. br.

Skład wyprawy tworzy osiem osób. Wśród nich są reprezentanci polskiego himalaizmu, także zimowego, jak również skialpinizmu oraz ekstremalnych rajdów przygodowych. Dla części z nich zdobycie Piku Somoni oraz Piku Korżeniewskiej będzie ostatnim krokiem do skompletowania wszystkich siedmiotysięczników byłego ZSRR i tym samym uzyskania prestiżowego tytułu „Śnieżnej Pantery”, który jak dotąd zdobyło tylko dwóch Polaków (2006 – Marcin Hennig, 2007 – Marcin Miotk).

Pamir od dawna był częstym celem polskich wypraw. Jednak takie jego rejony, jak część tadżycka, od rozpadu ZSRR pozostawały nieosiągalne ze względu na trudną sytuację polityczną. Zmieniła się ona dopiero przed kilku laty. Jednak nadal nie jest to teren masowo uczęszczany. Od upadku komunizmu zorganizowano w te okolice zaledwie trzy polskie wyprawy. W skład „Polish Pamir Expedition 2008” wchodzą między innymi uczestnicy ostatniej z nich – ekspedycji z 2007, której udało się zdobyć tylko jeden z dwóch szczytów, Pik Korżeniewskiej (news). Dla nich lato 2008 będzie próbą „wyrównania rachunków” z Pikiem Somoni. Pozostali natomiast mierzyć się będą z obydwoma siedmiotysięcznikami.

Cele wyprawy:

• Pik Somoni – 7495 m n.p.m.

Szczyt, który do 1999 roku nosił nazwę Piku Kommunizma, a wcześniej jeszcze Pik Stalina, jest najwyższym wierzchołkiem w Pamirze Radzieckim. Obecnie położony jest na terytorium Republiki Tadżykistanu. Został zdobyty po raz pierwszy przez rosyjsko-tadżycką wyprawę w 1933 roku. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przemianowany został na Pik Ismaila Somoni (założyciela Tadżykistanu).

Pik Somoni

Polacy bardzo aktywnie działali w tym rejonie od początku lat 70., a rok 1972 zaowocował bardzo dużą ilością wejść Polaków, dla których Pamir był często przygrywką przed starciem z himalajskimi kolosami. Z powodów politycznych od czasu rozpadu ZSRR i powstania wolnej Republiki Tadżykistanu góra była trudno dostępna dla zachodnich ekspedycji. Po 15 latach niebytności Polacy pojawili się ponownie na lodowcu Moskvina za sprawą wyprawy, zorganizowanej przez KW Trójmiasto. Na szczycie Piku Somoni stanęli wtedy Adam Ciućka, Marcin Hennig i Wojciech Figiela. Rok później na szczycie stanęli kolejni Polacy z International Pamir Expedition 2006, w skład której wchodził m.in. Marcin Miotk. Od wielu lat nie stanęła na szczycie żadna Polka.

Droga, którą zamierzamy zdobyć szczyt będzie droga Borodkina, która pierwszego przejścia doczekała się w 1968 roku. Wiedzie ona przez lodowiec Waltera, granią Borodkina na Pamirskie Plateau, czyli olbrzymie lodowe pole długości 16 kilometrów szerokości kilometra, a następnie przez przełęcz pomiędzy Pikami Duszanbe i Kommunizma. Baza położona jest na wysokości ok. 4200 m, pierwszy obóz na 5300 m, następny na wysokości 5800 m, trzeci na 6100 m i ostatni, czwarty na przełęczy na ok. 6900 m. Stamtąd podejmiemy atak szczytowy.

• Pik Korżeniewskiej – 7105 m n.p.m.

Szczyt nazwany został tak przez jego odkrywcę, rosyjskiego geografa na cześć jego żony Eugenii. Został odkryty w 1910 roku, a zdobyty w 1953 roku. Jest trzecim, co do wysokości szczytem Pamiru Radzieckiego. Górę tą atakuje się z tej samej bazy, co Pik Kommunizma, dzięki czemu wspinając się na nią będziemy zdobywać tak przydatną później aklimatyzację.

Pik Korżeniewskiej

Drogę, którą wybraliśmy uważa się za klasyczną. Została pokonana po raz pierwszy w 1966 roku. Prowadzi ona skalistym terenem do obozu pierwszego położonego na 5100 m, następnie trudnym lodowcem do obozu drugiego na wysokości 5800 m, dalej do obozu trzeciego na wysokości 6400 m, dalej do następnego miejsca, gdzie można rozstawić namioty na 6400 m, skąd już w miarę łatwo śnieżną granią na szczyt.

Skład wyprawy:

Marcin Kaczkan (34 lata) – wspinał się w Tatrach, Alpach, Kaukazie, Pamirze, Andach, Tien-Shanie, Karakorum. Jest współautorem (obok Denisa Urubko i Piotra Morawskiego) zimowego rekordu wysokości na K2 (7660 m. n.p.m.), który osiągnął podczas wyprawy Netia K2 Polish Winter Expedition 2002/2003. Członek zwyczajny KW Warszawa.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Pik Pobiedy (Pik Pobiedy (7439 m) – drugie polskie,
• wejście,Chan-Tengri (7010 m),
• Barre des Ecrin (4105 m),
• Aconqagua (6962 m),
• Pik Lenina (7134 m),
• Elbrus (5647 m),
• Dongusorun (4454 m),
• Mont Blanc (4807 m) – wejście letnie oraz zimowy trawers (2008)

Witek Zawadzki (26 lat) – alpinista, speleolog, członek Krakowskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego. Zaczęło się od Karkonoszy, Beskidów, następnie zimowe Tatry dotarł w Alpy, Kaukaz, Pamir oraz Tien Shan. Jego druga pasja to ratownictwo medyczne i nauczanie pierwszej pomocy. Jest instruktorem Europejskiej i Polskiej Rady Resuscytacji. Przez długi czas szkolił na kursach instruktorskich Harcerskiej Szkoły Ratownictwa. W chwili obecnej prowadzi firmę zajmującą się szkoleniami z pierwszej pomocy i ratownictwa.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• wejście w stylu alpejskim na Pik Pobiedy (7439 m) w roku 2007,
• dwukrotne wejście na Chan Tengri (7010 m) w tym raz w stylu alpejskim, w roku 2005 i 2007,
• dwukrotne wejście na Pik Lenina (7134 m) w tym raz w stylu alpejskim, w roku 2004 i 2005,
• organizacja dwóch wypraw:  „3×7000” w roku 2005 oraz „Tien Shan 2007” w roku 2007

Maciej Stańczak (23 lata) – z zawodu ratownik medyczny, poza tym instruktor harcerski i zawodnik zespołu NONSTOP ADVENTURE ZHP w rajdach przygodowych.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• wejście w stylu alpejskim na Pik Pobiedy (7439 m) – w roku 2007,
• wejście na Chan Tengri (7010 m) – w roku 2007,
• czterotysięczniki alpejskie (m.in. Dufourspitze 4634 m, Dom 4545 m, Mont Blanc 4807 m).

Ireneusz Waluga (34 lata) – nauczyciel, absolwent AWF Katowice. Były zawodnik AZS AWF Katowice w biegach długich, w półmaratonie. Reprezentuje wysoki poziom we wspinaczce (drogi o trudności VI.4 RP i VI.2+ OS) oraz przejścia wielowyciągowe na poziomie VII). Ma w swym dorobku wiele trudnych przejść w Polsce i  za agranicą.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Khan Tengri (7010 m) w roku 2002,
• Pik Lenina (7134 m) w roku 2001,
• dwukrotne wejście na Mount Kenia (Nelion; 5199 m) w roku 2004 oraz 2005,
• Dhampush Peak, Himalaje (6038 m) w roku 2005,
• Elbrus (5642 m) w roku 2005,
• Jebel Toubkal (4167 m) w roku 2003,
• dwukrotne wejście na Mont Blanc (4808 m) w roku 1998 oraz 2004.

Dawid Stec (24 lata) – obronił licencjat z pedagogiki resocjalizacyjnej na UJ, obecnie jest w trakcie studiów magisterskich w GWSP w Mysłowicach. Na co dzień pracuje zawodowo, jako ratownik Grupy Beskidzkiej GOPR. „Z wysokości gór można dopiero ocenić, co wielkie i wartościowe rzeczywiście, co jest naprawdę bogactwem, a co jest tylko marnością nad marnościami i pogonią za wiatrem” – dlatego większość życia spędza w górach, ładując w nich akumulatory, by umieć żyć w dolinie.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Mont Blanc – 4807 m,
• Matterhorn – 4478 m,
• Duforspitze – 4634 m,
• Dom – 4545 m,
• Taschhorn – 4491 m,
• Roccia Nera – 4075 m,
• Breithorn Zachodni – 4164 m,
• Breithorn Centralny – 4159 m,
• Castor – 4228 m,
• Polux – 4092 m,
• Ludwigshohe – 4341 m,
• Parrotspitze – 4432 m,
• Zumsteinspitze – 4563 m,
• Dome du Gouter – 4304 m.

Szymon Wawrzuta (24 lata) – studiuje turystykę. Jest przewodnikiem beskidzkim, członkiem Akademickiego Koła Przewodników Górskich Bielsko-Biała. Pracuje jako zawodowy ratownik Grupy Beskidzkiej GOPR. W ciągu ostatnich trzech lat stanął na kilkunastu czterotysięcznikach. Jak sam mówi, szanuje i ceni każdy zdobyty szczyt, odczuwa respekt wobec gór, a zarazem nieopisaną chęć stawania na wierzchołkach kolejnych wspaniałych szczytów. Jednym słowem „w górach jest wszystko, co kocha".

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Matterhorn – 4478 m,
• Duforspitze – 4634 m,
• Dom – 4545 m,
• Taschhorn – 4491 m,
• Roccia Nera – 4075 m,
• Breithorn Zachodni – 4164 m,
• Breithorn Centralny – 4159 m,
• Castor – 4228 m,
• Polux – 4092 m,
• Ludwigshohe – 4341 m,
• Parrotspitze – 4432 m,
• Zumsteinspitze – 4563 m,
• Dome du Gouter – 4304 m.

Grzegorz Siba (29 lat) – fotograf wyprawy, uprawia narciarstwo wysokogórskie, startuje w zawodach,, członek Klubu Skialpinistycznego „KANDAHAR”. Wspina się w Tatrach i Alpach. Obecnie redaktor serwisu internetowego Beskidy24.pl.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Elbrus (5642 m) – 2007,  
• Breithorn (2004),
• Castor (2004),
• Pollux (2004).

Aleksandra Dzik (Warmpeace Team) – 25 lat,  jest członkinią kadry narodowej Polski w narciarstwie wysokogórskim. Startuje także w ekstremalnych rajdach przygodowych. Jest przewodnikiem beskidzkim.

Ważniejsze osiągnięcia wysokogórskie:

• Pik Eugenii Korżeniewskiej (7105 m) – 2007,
• Pik Niepodległości  (Pik Lenina 7134 m) – 2006,
• zimowy trawers Mont Blanc (2008),
• Mont Blanc od strony włoskiej (2004),
• Monte Rosa,
• Breithorn,
• Dom granią Festigrat (2005).

Towarzyszy nam także druga niezależna grupa Klubu Wysokogórskiego Jastrzębie w składzie: Arkadiusz Grządziel, Dariusz Mildner, Ireneusz Wolanin, Krzysztof Hudek, Krzysztof Apanasiewicz, Leszek Kopczyński, Marian Hudek, Piotr Lilla.

Więcej informacji na oficjalnej stronie wyprawy: www.pamir2008.pl