Riccardo Cassin (1909-2009)
Odeszła jedna z największych postaci alpinizmu XX wieku. Riccardo Cassin zmarł 6 sierpnia 2009 roku w swoim domu w Piani Resinelli koło Lecco w wieku 100 lat.
Riccardo Cassin (fot. Giulio Malfer)
Cassin urodził się 2 stycznia 1909 w San Vito al Tagliamento (Friuli). Wczesna śmierć ojca zmusiła go do poszukiwania pracy i przeniesienia się do Lecco. Już w młodości przejawiał niesłychaną wolę w osiąganiu celu. Pracował 12 godzin dziennie i jednocześnie uczęszczał do szkoły wieczorowej. Szybko piął się w górę po szczeblach kariery zawodowej, by po kilku latach zostać kierownikiem wytwórni urządzeń elektrycznych.
Jego wspinanie się zaczęło się na przełomie lat 20. i 30. od wapiennych iglic masywu Grigna nad Lecco. Związał się tam ze słynną grupą wspinaczkową Ragni di Lecco (Pająki z Lecco) i poprowadził wiele dróg wspinaczkowych w najwyższym stopniu trudności. Jego droga na południowo-wschodniej ścianie Corna di Medale, poprowadzona w 1931 roku wraz z Mario dell’Oro, jest do dziś jedną z najpopularniejszych dróg wspinaczkowych.
Riccardo Cassin w skale (fot. arch. Fondazione Cassin)
Później przyszła kolej na poważniejsze zdobycze: elegancki południowo-wschodni filar Torre Trieste (1935, z Vittorio Rattim), odstraszająca przewieszkami północna ściana Cima Ovest di Lavaredo (1935, z Rattim), gładzizny północno-wschodniej ściany Piz Badile (1937, z Rattim i Luigim Esposito oraz Mario Moltenim i Giuseppe Valsecchim) i wreszcie – prawdziwe arcydzieło intuicji zdobywczej i kunsztu wspinaczkowego – Filar Walkera na północnej ścianie Grandes Jorasses (1938). Swoją drogę na Piz Badile przechodził wielokrotnie, ostatni raz w wieku 78 lat, na 50-lecie zdobycia ściany.
Powrót z Walkera (fot. arch. Fondazione Cassin/ planetmountain.com)
Cassin odnosił również sukcesy w górach Ameryki. Zdobył południową ścianę Mount McKinley (1961), czego gratulował mu sam prezydent John F. Kennedy oraz zachodnią ścianę Jirishanca w Cordillera Huayhuash (1969).
W górach wysokich dał się poznać przede wszystkim jako kierownik zdobywczej wyprawy na Gasherbrum IV (7925 m) w 1958 roku. Wejście Bonattiego i Mauriego na ten szczyt jest do dziś jednym z największych osiągnięć włoskiego himalaizmu. Wcześniej, w 1953 roku, uczestniczył w rekonesansie pod K2, przed planowaną na rok następny wielką ekspedycją narodową. Mimo, że brał później udział w przygotowaniach, nie pojechał na wyprawę. Cassin był tak silną osobowością, że prof. Ardito Desio, znany z żelaznej ręki i apodyktyczności, nie mógł znieść jego obecności i wyeliminował go ze składu.
Cassin kierował również międzynarodową wyprawą na południową ścianę Lhotse w 1975 roku. Jednak mimo obecności wielu gwiazd, m.in. Gogni, Messnera i Piussiego (a może właśnie dlatego), wyprawa nie zakończyła się sukcesem – osiągnięto zaledwie 7500 m.
Riccardo Cassin z Krzysztofem Wielickim (fot. arch. K. Wielicki)
W bogatym życiorysie Riccardo Cassina znajdujemy również wątek patriotyczny: wiosną 1944 roku wstąpił do oddziału partyzanckiego i walczył z Niemcami. Po wojnie założył w Lecco znaną wytwórnię sprzętu alpinistycznego i prowadził ją przez wiele lat. Napisał książkę „Cinquant’anni di alpinismo” (wyd. Dall’Oglio, Milano 1977).
Wiele alpinistycznych klubów na świecie, w tym Polski Związek Alpinizmu, przyznało Cassinowi członkostwo honorowe. Był również honorowym obywatelem miasta Lecco i laureatem kilku państwowych odznaczeń włoskich.
Janusz Kurczab
Goodbye Riccardo Cassin [21]
(')
jack_79